نام :
رضا
نام خانوادگی :
داوری
تاریخ تولد :
1312
تاریخ فوت :
توضیحات :
رضا داوری اردکانی زادهٔ ۱۵ خرداد ۱۳۱۲ در اردکان. فیلسوف و متفکر ایرانی و استاد بازنشستهٔ گروه فلسفهٔ دانشگاه تهران است. داوری اردکانی از بدو تأسیس فرهنگستان علوم (1368) عضو پیوستهٔ فرهنگستان علوم است و از سال ۱۳۷۷، ریاست این فرهنگستان را بر عهده دارد. او از چهره‌های شاخص در حوزهٔ نظریه‌پردازی فرهنگی و اندیشهٔ فلسفی به‌شمار می‌آید. داوری دوران متوسطه را در اردکان گذراند و در سال ۱۳۳۰ از دانشسرای مقدماتی اصفهان دیپلم گرفت و چند سالی در مدارس شهرهای اردکان، اراک، قم و تهران تدریس کرد. سپس تحصیلات خود را در دانشگاه تهران ادامه داد. او در سال ۱۳۴۶ دکتری فلسفه را به پایان رساند و از همان زمان مشغول تدریس در دانشگاه تهران به عنوان عضو هیئت علمی شد. داوری اردکانی در سال ۱۳۶۲ به درجه استادی دانشگاه تهران نائل آمد. او از سال ۱۳۶۳ عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی است و تا سال ۱۳۸۵ هم سردبیری مجله نامه فرهنگ را بر عهده داشت. دکتر داوری سه دوره و برای فرصت مطالعاتی به فرانسه، انگلیس و آمریکا رفته و در سالهای ۱۳۵۰ و ۵۱ در دانشگاه سوربن پاریس، در سالهای ۱۳۵۶ و ۵۷ در انگلستان و در سالهای ۱۳۶۹ و ۷۰ در دانشگاه جان هاپکینز آمریکا به مطالعه و پژوهش پرداخته‌است. ریاست دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، مدیریت گروه فلسفه دانشگاه تهران، سرپرستی کمیسیون ملی یونسکو- ایران و ریاست فرهنگستان علوم ایران مسئولیت‌های علمی - اجرایی داوری اردکانی بوده‌است. استاد ممتاز دانشگاه تهران، استاد نمونه کشور، چهره ماندگار کشور، دریافت نشان درجه یک دانش کشور از رئیس جمهوری (سیدمحمد خاتمی)، کسب عنوان فارابی‌شناس برجسته ایران و دریافت تندیس ویژه فارابی در نخستین جشنواره بین‌المللی فارابی، کسب عنوان پژوهشگر برجسته پیشکسوت دانشگاه تهران، دریافت نشان انجمن نویسندگان روسیه، عضویت پیوسته در آکادمی علوم تاجیکستان از سال ۲۰۱۱ (به انتخاب اعضای مجمع عمومی آن آکادمی)، و غیره از جمله افتخارات رضا داوری اردکانی است. وی همچنین در سال 1396 به عنوان عضو افتخاری مؤسسه فرهنگی ایکوموس ایران معرفی شد.او علی‌رغم بحث از اندیشه سیاسی به شدت از سیاست عملی و دادن پند و اندرز سیاسی گریزان است و برای همین یک شخصیت سیاسی تأثیرگذار نیست. علت بدبینی او به سیاست روحیه استیلا طلبی است که از نظر او در سیاست مدرن وجود دارد و با آن هیچ حقیقتی محقق نمی‌شود.