نام :
علی بن موسی
نام خانوادگی :
ابن طاوس
تاریخ تولد :
589
تاریخ فوت :
664
توضیحات :
رضی الدین، ابوالقاسم علی بن موسی بن جعفر بن طاووس حلّی ملقب به رضی الدین و مشهور به سید بن طاووس در پنج شنبه نیمه محرم الحرام سال ۵۸۹ ه. ق. در شهر حلّه عراق متولد شد. نسبت او از جانب پدر با ۱۳ واسطه به حسن بن علی و از جانب مادر به حسین بن علی می‌رسد، به همین خاطر به او «ذوالحسبین» نیز می‌گویند. پدرش، موسی بن جعفر، از راویان بزرگ حدیث است که بعدها ابن طاووس روایاتش را جمع‌آوری نموده با نام فرقة الناظر و بهجة الخاطر مما رواه والدی موسی بن جعفر منتشر نمود. یکی از اجداد ابن طاووس یعنی «ابوعبدالله» احمد بن محمد، دارای چهره‌ای زیبا اما پاهایی زشت بود به همین دلیل اولادش به ابن طاووس معروف شدند. مادر ابن طاووس دختر ورام بن ابی فراس، از بزرگان علمای امامیه بود، و مادر پدرش نوه شیخ طوسی می‌باشد. همسر وی زهرا خاتون دختر ناصر بن مهدی وزیر بود، و فاطمه یکی از فرزندانش بود که قبل از نه سالگی حافظ قرآن شد به گونه ای که پدرش به وی و برادرانش اجازه روایت الامالی (طوسی) را داد. گفته می‌شود که سید بن طاووس موفق به دیدار امام زمان، حجت بن الحسن شده‌است. ابن طاووس ابتدا در شهر حله و نزد پدر و جدش، ورام بن ابی فراس، علوم مقدماتی را آموخت. سپس برای تحصیل دانش از حله به کاظمین مهاجرت کرد. او سپس به مدت دو سال و نیم به تحصیل فقه پرداخت و پس از آن خود را از استاد بی‌نیاز دید و بقیه کتب فقهی عصر خویش را به تنهایی مطالعه نمود. در سال۶۲۵ ه. ق. و پس از ازدواج به بغداد نقل مکان کرده و مدت ۱۵ سال در آنجا به تربیت شاگردان و تدریس علوم مختلف پرداخت. وی که تحت فشار دولت عباسی برای پذیرش پست‌های حکومتی قرار گرفته بود از بغداد به زادگاه خود حله بازگشت. بعد سه سال در نجف به سر برد و سپس به کربلا هجرت کرد و حدود ۳ سال در آنجا اقامت داشت. در زمان اقامت در کربلا کتاب کشف المحجة را به عنوان وصیتی برای فرزندانش که در آن زمان کودک بودند نوشت. آخرین سفر ابن طاووس در سال ۶۵۲ ق به بغداد بود طوری که در زمان حمله مغول‌ها در آن شهر اقامت داشت. سید بن طاووس علاوه بر تربیت شاگردان و تدریس علوم مختلف، همّت اصلی خویش را بر سیر و سلوک و کسب معنویات قرار داد. او در روز دوشنبه پنجم ذی القعده ۶۶۴ ه. ق. در سن ۷۵ سالگی در زادگاهش حله درگذشت و طبق وصیتش در حرم امیرالمؤمنین به خاک سپره شد.