نام :
سیدمحمدباقر
نام خانوادگی :
موسوی همدانی
تاریخ تولد :
1304
تاریخ فوت :
1379
توضیحات :
سید محمدباقر موسوی همدانی در سال 1304 هجری شمسی (چهارم محرم 1344 ق.) به دنیا آمد. خاندان او از سادات معروف روستای آل کبود از بخش گروس، نزدیک شهرستان بیجار بود. سلسله نسب این خاندان به بدیع الزمان، از سادات و شخصیت های قرن پنجم و از نواده‌های امام سجاد علیه السلام، می‌رسد. پدرش آیت الله سید هادی موسوی گروسی از علمای صاحب کرامت و برجسته آن عصر و امام جماعت و مدرس حوزه علمیه آخوند همدانی بود. سید محمدباقر در سال 1320 ش. برای زیارت مرقد حضرت امام رضا علیه السلام، از همدان عازم مشهد شد. هنگام مراجعت، به قم آمد و چند روزی از نزدیک با چگونگی درس و بحث حوزویان قم آشنا شد. او در این مدت چنان شیفته حوزه علمیه قم گشت که تصمیم گرفت در قم به تحصیل ادامه دهد. از این رو، در مدرسه دارالشفاء ساکن شد. کم‌کم دوره مقدمات را به پایان رساند و وارد درس سطح شد. کتاب مطول را در محضر استاد شهید آیت الله مرتضی مطهری آموخت و در جلسه درس مرحوم حجت الاسلام عبدالکریم حق پناه، که شرح لمعه را تدریس می‌‌کرد، شرکت جست. سپس بناچار برای درمان بیماری برادر به مدت سه سال و نیم (از سال 1322 تا 1325 ش) در تهران ماند و در آن جا کتاب فقهی الرّیاض را در جلسه درس مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالرزاق قائنی قدس سره خواند و کتاب‌های کفایه و شرح منظومه را در جلسه درس آیت الله العظمی حاج شیخ محمدتقی آملی قدس سره آموخت. آقای موسوی در سال 1325 ش. به دنبال استادش شیخ عبدالرزاق قائنی، جهت بهرمندی از کلاس درس آیت الله العظمی حاج آقا حسین بروجردی قدس سره به قم رفت و تا آخر عمر در همین شهر ماند و به تحصیل و تحقیق ادامه داد. استادان دیگر ایشان در درس خارج فقه و اصول عبارت بودند از آیات عظام: امام خمینی، سید محمدرضا گلپایگانی، سید محمد محقق داماد، شیخ محمدعلی اراکی و... وی در درس آیت الله بروجردی با شخصیت های برجسته‌ای چون: شهید سعیدی، شهید بهشتی، عبدالرحیم ربانی شیرازی و حاج میرزا علی مشکینی و محمد شاه آبادی آشنا گردید و در شب‌های جمعه، در خانه همدیگر جلساتی تشکیل می‌‌دادند. آقای موسوی علاوه بر این که دانشمندی محقق، فقیه اصولی و مدرسی عالی مقام بود، نویسنده‌ای زبر دست و توانمند بود. از این رو، کتاب‌های مختلفی به عربی و فارسی، از خود به یادگار گذاشت. یکی از آثار ارزشمند وی ترجمه چهل جلدی تفسیرالمیزان تألیف علامه طباطبایی است.