نامه دوم
بسم الله الرحمن الرحیم
محضر مقدس نخبه المجتهدین حجه الاسلام و المسلمین جناب آقای علامه محمد حسین طباطبائی – دام مجده –
 سلام علیکم و رحمه الله و برکاته
خداوند ان شاءالله خیر دنیا و آخرت عطایت فرماید و با اولیا و انبیا محشورت سازد!
استاد عزیز، فراوان احساس کمبود می کنم. هر چه دست و پا می زنم و تلاش می کن و به هر جهت می نگرم، دریا در نظرم وسیع تر جلوه می کند. ندانم در چه مسیری روی گردانم؟ کدام سفینه را سوار شوم تا به ساحل خوش بختی برسم؟ از شما برادر عزیز استمداد می طلبم. نمی دانم مرا چه می شود. مدتی است خود را چنان بینم که در آسمان افکارم ابرهای سنگین و تیره و تار برآمده و عالم مرا غمناک ساخته اند. حتی غرشی نیست تا ببارد و آسمانی  صاف بینم. عامل این تیرگی چیست، نمی دانم. در لابه لای این حالات، فکر می کنم اگر سؤال  مرا در این موضوع پاسخ گویید،  راحت شوم.
استاد عزیز، با روشن بینی خود حقیقت خواهی خود، اگر بتوانید حالت مرا درک کنید و آن چنان جوابم گویید که ناخودآگاه جرقه ای در من به وجود آید که تا ابد (مرگ) روشن باشم.
1.آیا می توانید راهنمایی کنید تا عاشق خدا شوم؟ 2.عاشق پیامبر شوم؟ 3.عاشق اولیای خدا شوم؟
راه چیست و چاره کدام؟ اگر راز عشق مرا آموزید و معشوق را به نیکی بریم بشناسایی، ولو بروی، خود می روم. اگر حالت عشق در من بتوانی سازی و دستم گرفته. به کوی عشق رهبری نمایید و با اشاره، معشوق را بنمایی، دوان دوان می روم، حتی لحظه ای آرام نمی گیرم، اما چه کنم جاهلم و عاشق نیستم.
استاد عزیز! از قرآن جز خواندن (بدون تعارف) چیزی نمی دانم. {با} سخنان معصومین تقریباً بیگانه ام. چگونه و به چه اندازه بر آن ها وارد شوم و چگونه استفاده کنم؟ صبر کنم تا رشد علمی بیابم و یا به موزارت تحصیل... طریق استفاده را نیز بیان فرمایید.
وقعیت نویسنده: طلبه، پایۀ معلومات: پایان دورۀ دبیرستان ،دیپلم، علوم اسلامی: لمعه و اصول فقه و سن : 23 سال.
طباطبائی، سید محمدحسین، سیر و سلوک سبز اشعار، نامه ها، تقریظ ها، اجازات و ... . به کوشش سید هادی خسرو شاهی، تهران، بوستان کتاب، 1396، ص. 28-29