نامه ای سلوکی
هو
به عرض مبارک می رساند:
تا کنون دو فقره مرقرمه، زیارت شده که از عرض جواب و اظهار به واسطه بی حالی و کسالت مزاج خود مانده و نتوانسته ام مصدع گردم. به هر حال، امید دارم که مزاج شریف سالم و ملالی نداشته و قرین موفقیت می باشید.
شکایتی از بی حالی فرموده اید، حق است و کانه روز به روز دایرۀ توفیق تنگ تر و افق معنویات تاریک تر می شود. مع ذلک نباید سستی و کسالت به خرج داده، بلکه با سرمایۀ رجاء و توشۀ توکل، خود را باید به این دریا زد تا شاید دستی از غیب برون آید و کاری بکند، عنایت خدایی روی محاسبات ما کار نمی کند، هر دری را باید کوبید تا مگر یکی باز شود، «إن لربکم فی ایام دهرکم نفحات، ألا فتعرضوا لها و لا تعرضوا عنها».
علاوه بر همه، مانند آستان پاک علوی – علیه أفضل اسلام – پناهگاهی داری که در آن می توانید از بد حادثه به پناهش بروید، منظوره، جناب عالی فعلا ًغرق دریای رحمت و دست خوش امواج متلاطم عنایت می باشید که همیشه این فرصت را به شما نخواهند داد، این را در نظر گرفته و داشته باشید و فی ذلک کفایه.
رفقا عموماً سلام دارند، امیدوارام گاه گاهی با یادآوری و مژده سلامتی مسرورمان داشته باشید و در اعتاب مقدسه فراموش نشویم.
و السلام علیکم و رحمه الله.
محمدحسین طباطبائی
18/شهر رمضان / 72
طباطبائی، سید محمدحسین، سیر و سلوک سبز اشعار، نامه ها، تقریظ ها، اجازات و ... . به کوشش سید هادی خسرو شاهی، تهران، بوستان کتاب، 1396، ص. 38