نامه ای دوستانه
هو
1367/14/22
به عرض مبارک می رساند، البته چناچه می دانید کار بنده هم مثل کار حضرت عالی، یعنی کار ماها همیشه عذرخواهی بوده و خواهد بود. دگر ملکۀ ثابته شده که دو ماه بیشتر است که مرقومۀ شریفه زیارت و تاکنون موفق به عرض جواب نشده ام. البته بناء علی ما مر باید عذر بخواهیم، لکن همین قدر می دانید که کسالت ذاتی و بی خلقی طبیعی حکمفرماست.
به هر حال، امیدوارم مزاج مبارک قرین عافیت بوده و موفقیت را دارید.
شعر مرضی مرحوم آقا – رضوان الله علیه – را که مرقوم فرموده بودید خیلی، یعنی حقیقاً ممنون شدم؛ جزاکم الله خیر الجزاء.
تمام حرکات و سکنات آن مرد بزرگوار برای ماها دستور العمل کافی است؛ الخفه الله بأجداده الطاهرین و نفعنا و ایاکم به و بآثاره . آمین.
با این حال جناب عالی هم مثل حال بنده است، با این همه گاه گاه فراموش فرموده و با دو کلمۀ مژدۀ سلامتی مسرورمان بفرمایید.
اهل بیت مخصوصاً سلام و التماس دعا دارند. بچه ها عموماً دست بوسند، خدمت آقای میرزا محمد آقا، سلام دارم. نا انصاف  چندی قبل مشرف قم شده و بنده منزل نزول ]کرده[ لکن اقلاً یک روز هم نماند. شب وارد]شد[ و صبح حرکت کرد و ناهار هم نخورد.
علیه و علیکم منی السلام و رحمه الله  و برکاته
محمدحسین طباطبائی          
طباطبائی، سید محمدحسین، سیر و سلوک سبز اشعار، نامه ها، تقریظ ها، اجازات و ... . به کوشش سید هادی خسرو شاهی، تهران، بوستان کتاب، 1396، ص. 128