مسئله چگونگی نسبت فاعلیت انسان با فاعلیت الهی‌ همواره یکی از دغدغه‌آمیزترین مسائل در اندیشه بشری، بویژه دانشمندان الهی بوده است.اهم آراء اندیشمندان‌ مسلمان در این زمینه به سه نظریه جبر،تفویض و امر بین الامرین برمیگردد.نظریه جبر برخلاف دریافت‌ وجدانی هر فرد،و نظریه تفویض مستلزم فاعلیت‌ مستقل انسان از خداوند است.نظریه امر بین الامرین‌ که نخستین بار از سوی امامان معصوم(علیهم السلام) ارائه شده بر نفی جبر و تفویض و اثبات حقیقتی میان آن‌ دو دلالت دارد.فهم و دریافت حقیقت امر بین الامرین‌ بحکم عقل و نقل خالی از دشواری نیست.از همین‌رو دانشمندان در تفسیر این حقیقت به تقریرات گوناگون‌ با رویکردهای کلامی،فلسفی و عرفانی روی آوردند و برای تصویرسازی هریک از آن تقریرات از تمثیلات‌ متناظر با آن استفاده کردند.نقد و بررسی مجموعه این‌ تقریرات و تمثیلات که مهمترین آنها به شش تقریر میرسد،حاکی از آنست که بیشتر آنها از ارائه تصویری‌ جامع و واضح ناتوانند.در این میان یک تقریر،یعنی‌ تقریر ظهور فاعلیت الهی در مظاهر خلقی با تمثیل‌ متناظر با آن یعنی تمثیل فاعلیت نفس در قوایش،بویژه‌ با تلقی تمثیلی علامه طباطبایی و نیز لحاظ فاعلیت‌ 2Lانسان در مجموه نظاممند آفرینش،بر دیگر تقریرات و تمثیلات ترجیح دارد.
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer