گرامی‌داشت اربعین سالار شهیدان حضرت حسین بن علی (ع) در میان شیعیان آن حضرت از اهمیت و ارزش ویژه‌ای برخوردار است. از دیدگاه بسیاری از صاحب‌نظران و مورخان شیعه و اهل سنت، مبنای تاریخی چنین بزرگداشتی، ورود اهل بیت به کربلا در اولین اربعین حسینی (سال 61 هجری) و دفن سرهای مطهر شهیدان بویژه سر مقدس امام حسین (ع) در کنار پیکرهای مطهر آنهاست. جمعی اندک از مورخان و صاحب‌نظران نیز بر این عقیده‌اند که نظریه یاد شده از اعتبار تاریخی لازم برخوردار نیست، بلکه مبنای بزرگداشت این روز ورود جابر و عطیه به کربلاست. مقاله حاضر در یک بررسی و تحلیل تاریخی، در مقام اثبات نظریه نخست است
نوشته
خبر
خبر
زندگی ننگین نه، مرگ سرخ آری آری سیدالشهداء علیه السلام تصمیم بر امتناع از بیعت «و در نتیجه» کشته شدن گرفت و مرگ را به زندگی ترجیح داد و جریان حوادث نیز استواری نظر آن حضرت را به ثبوت رسانید؛ زیرا شهادت وی با آن وضع دلخراش، مظلومیت و حقانیت اهل بیت را مسجل ساخت و پس از شهادت تا دوازده سال نهضتها و خونریزیها ادامه یافت و پس از آن همان خانه‌ای که در زمان حیات آن حضرت کسی درب آن را نمی‌شناخت با مختصر آرایشی که در زمان امام پنجم به وجود آمد شیعه از اطراف و اکناف مانند سیل به در همان خانه می‌ریختند و روز به روز به آمار شیعیان اهل بیت افزود و حقانیت و نورانیت‌شان در هر گوشه و کنار جهان به تابش و تلالؤ پرداخت و پیشتاز این میدان سیدالشهداء علیه السلام بود. وهم روشن می‌شود که آنچه در شبهه گفته شده که «امام علیه السلام چگونه راضی می‌شود که خود را اختیارا تسلیم مرگ کند و عالم انسانیت را از برکات وجود خود محروم سازد؟» گفتاری است بی سر و ته، زیرا چنانچه اشاره شد امام علیه السلام اهمیت شهادت خود را نسبت به ادامه زندگی خود می‌دانست و ترجیح می‌داد یک نفر شیعه بلکه یک نفر مسلمان بلکه یک نفر انسان باشعور و با هوش نباید از آثار حیرت‌انگیز شهادت حسینی در عالم اسلام و بالاخص در جهان تشیع در این مدت چهارده قرن(تقریبا) غفلت ورزد.
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer