نوشتار حاضر به بررسی یکی از عقاید مهم در آیین مسیحیت می‌پردازد. بدین منظور، ابتدا نظریه گناه نخستین را مورد کاوش قرار داده، آن‌گاه از منظر علامه طباطیائی رحمه‌الله به نقد و بررسی آن می‌پردازد. اعتقاد به گناه اولیه و ذاتی، از اعتقادات مهم و اساسی مسیحیان به شمار می‌آید. مطابق این اعتقاد، نژاد انسانی وارث گناه آدم است و انسان‌ها نه به خاطر بدی اعمال خودشان، بلکه تنها بدین دلیل که از تبار آدم‌اند، ذاتا گناه‌کار به دنیا می‌آیند. اهمیت این آموزه تا آن‌جا است که بدون آن، کفاره بودن مسیح و این تصور که او «آدم بعدی» است، نامعقول جلوه می‌کند. مقصود از گناه ذاتی آن است که انسان‌ها «بدون ترس از خدا، بدون تکیه بر او و با میل شهوانی متولد می‌شوند. » (3) از این‌رو، ما انسان‌ها «در شهوات پست غرق شده‌ایم، از نیکی و صلاح متنفریم، متمایل به شرارت‌ها هستیم و هیچ عمل صالحی را در خودمان نمی‌توانیم انجام دهیم یا درباره آن فکر کنیم. ما با گذر عمر، پندار، گفتار و رفتار پلید به وجود می‌آوریم، همان‌طور که درخت فاسد میوه فاسد می‌آورد. بنابراین، ما با طبیعت خود تحت غضب خدا و در معرض مجازات عادلانه قرار داریم
نوشته
مسیحیان از همان دوره‌های اولیه که مجموعه‌ی قانونی کتاب مقدس شکل گرفت تا سده های بعد این کتاب را بدون اشتباه می پنداشتند؛ اما در سده های اخیر کتاب مقدس زیر ذره بین نقادان قرار گرفت که یکی از نتایج حاصل از مباحث مدرن در این باب انتساب خطاهای پر شمار به کتاب مقدس مسیحیان بود که حجیت آن را تحت الشعاع قرار می داد. مسلمانان نیز تا حدودی با کتاب مقدس آشنایی داشته اند و به نقد آن پرداخته اند . علامه طباطبایی از جمله اندیشورانی است که در تفسیر گرانسنگ المیزان به این مهم توجه داشته است. این پژوهش به بررسی نقدهای علامه طباطبایی برکتاب مقدس پرداخته است. علامه طباطبایی اتصال سند تورات و اناجیل را مخدوش می داند وی معتقد است آیات قرآن به تحریف لفظی و معنوی کتاب مقدس گواهی می دهد. علامه با تکیه بر آیات کتاب مقدس آموزه های اساسی مسیحیت همچون تثلیث و فدیه را به چالش می‌کشد وی هم چنین این آموزه ها را با آیات قرآن در تضاد می‌داند.
نوشته
Footer