در این مقاله به بررسی تطبیقیِ موضوع سلامت معنوی به عنوان یکی از مهم ترین ارکان سلامت که اخیراً در سازمان جهانی بهداشت به مولفه های قبلی سلامت، یعنی جسمی، روانی و اجتماعی اضافه شده است، از دیدگاه دکارت به عنوان موسس فلسفه جدید غرب، و علامه طباطبائی به عنوان نماینده فلسفه و فرهنگِ اسلامی، می-پردازیم. نزد دکارت، سلامت معنوی به لحاظ نگرش اومانیستی او، جنبه انتزاعی دارد و صرفاً به ساحت آگاهی و بینش عقلانی انسان برمی گردد و مبین تفسیر طبیعی (مادی) از انسان است و به ساحت فرابشری او توجه چندانی ندارد. اما نزد علامه که فیلسوفی الهی است، سلامت معنوی، مبتنی بر ساحت مابعدالطبیعی و معناخواهی انسان است؛ یعنی بر پذیرش اصلِ حقیقت مطلق (خدا) به عنوان معنای زندگی که ضمن اصلاح بینش و نگرش انسان، به ساحت گرایشی و رفتاری او هم جهت می دهد
نوشته
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer