بحث و بررسی در زمینه متعلق تجربه عرفانی، برخورداری از واقعیت یا عدم آن، ازجمله مباحث مهم فلسفی در دین بوده است. درصورت اثبات واقعیت متعلق تجربه عرفانی میتوان سخن از ویژگیها و صفات آن بهمیان آورد. این موضوع به ویژه از قرن 91 به اینسو در مغرب زمین مورد توجه فیلسوفان دین قرار گرفت. مسئله وجود «اصلی در این زمینه اثبات امر متعالی و بهتعبیر متکلمان در حوزه ادیان ابراهیمی است. درصورت اثبات ذات و واقعیتداری در تجربه عرفانی سخن از وجود » خداوند خداوند و اثبات آن بهمیان می آید. درصورت عدم اثبات متعلق تجربه عرفانی و یا اثبات واقعیتناداری آن، اثبات وجود باری از راه این استدلال منتفی است. نظریهپردازان در این زمینه در یک نگاه کلی به دو دسته ذاتگرایان و ساختارگرایان قابل تفکیک هستند. دسته اول به عینیت تجربه عرفانی قائلاند، درحالیکه گروه دوم عینیت متعلق تجربه عرفانی را منکر هستند. در این نوشتار با طرح موضوع متعلق تجربه عرفانی به نقد مهمترین نظریه های فلسفی در مغربزمین و سپس با طرح نظریه علامه طباطبایی و ذکر مبانی فلسفی وی تا انجام، کاری تطبیقی در این زمینه را انجام داده ایم.
نوشته
علامه سید محمدحسین طباطبایی از مفسران بزرگ معاصر با رویکرد توحیدی خاص و از تربیت یافتگان مکتب مرحوم سید علی قاضی، ضمن تفسیر آیات قرآن کریم در پاره ای مواضع، به مساله ای مهم در معرفت ربوبی با عنوان وجدان فقر ذاتی پرداخته است. نوشتار حاضر به تحلیل این مساله از نگاه مرحوم علامه می پردازد. لذا در ابتدا متذکر شرافت و عظمت مساله توحید می شویم. آنگاه به ارتباط توحید و وجدان فقر ذاتی می پردازیم و با طرح پاره ای از اوصاف الاهی، تاثیر آن در افعال و نگرش انسان را بررسی می کنیم.
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer