علامه طباطبایی از بزرگ عرفایی بودند که همانند بعضی از اساتید خاص خویش سالک طریق وصول به مقام رفیع ولی الله و راهی این راه بود؛ لذا توانست برای این سفر روحانی سفرنامه‌ای بنویسد که همان رساله‌ی ولایت است، و از راه‌ها و بیراهه‌های سفر و زاد و توشه‌ی مورد نیاز در آن سخن‌ها گفتند. علامه بهترین راه سلوک را معرفت نفس می‌دانند و ابزار کمکی او را نیز همراه داشتن لوازمی چون عبادت از روی حب و اشتیاق و اخلاص در عمل می‌دانند. انسان باید در این مسیر خود را مجهز به سلاح مراقبه و محاسبه نماید تا در این راه از ادامه‌ی سفر باز نماند.پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه عرفان در آثار و ابعاد وجودی علامه طباطبایی انجام شده است و لذا با مطالعه در آثار، احوال و آرای وی و با استفاده از کتاب هایی که در رابطه با ایشان نگارش یافته، تلاش شده است آن دسته از آثار و رفتار علامه که با تعالیم و آموزه‌های مطرح شده در عرفان اسلامی تطابق دارد، استخراج و با توصیف و تحلیل مفاهیم و مولفه‌های عرفانی جایگاه آن را در سیره‌ی ایشان بیان نماید و در پایان این نتیجه حاصل شد که بسیاری از این مفاهیم و مولفه‌های مطرح شده‌ی عرفان اسلامی در سیره و آثار علامه طباطبایی وجود داشته و ایشان دارای مقامات عرفانی برجسته‌ای بوده است. با توجه به آثاری که از علامه به ما رسیده است می‌توانیم بگوییم عرفان علامه طباطبایی، در عبودیت، دین داری، پیروی از شریعت و بر طرف کردن حجاب‌ها و به خصوص حجاب نفس خلاصه می‌شود و شیوه‌ی ایشان، همانند اساتید خود، معرفت نفس بود.عرفان علامه، عرفان شرعی، قرآنی، توحیدی، به دور از شبهه و بدعت و کاملاً در چارچوب شریعت و آموزه‌های وحیانی است و عرفان اصیل اسلامی نیز همین است، عرفانی که مبتنی بر تعالیم قرآن و اهل بیت (ع) است و البته از تجارب عارفان مسلمان و یافته‌های آنان نیز بهره گرفته و سیراب شده است. عرفان علامه محور و اساس خداشناسی و تقرب به خدا، عبودیت، ذکر و تقوا وکسب خشنودی خداوند است. لذا یکسره با عرفان‌های جدید دنیاگرا متفاوت است.این تحقیق به روش توصیفی ـ تحلیلی از نوع تحلیل محتوا انجام گرفته که عناصر و مطالب مورد نظر ، گرد آوری و طبقه بندی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند .
نوشته
 «  1  2  » 
Footer