یکی از قدیمی ترین و مهم ترین مباحث کلامی در ادیان بحث اسماء و صفات الهی و ارتباطش با ذات است. از دیرباز برای توجیه صفاتی که هم به خدا و هم به مخلوقات او نسبت داده می شوند، نظریه های گوناگونی مانند نظریه تشبیه، تنزیه، تعطیل، اشتراک لفظی و اشتراک معنوی بودن این مفاهیم ارائه شده است. این مسئله مهم هواره مورد توجه متالهان و یکی از دغدغه های اساسی آنها بوده و هست. در این تحقیق سعی بر آن شده که موضوع توحید و معناشناسی صفات الهی از منظر عهد عتیق و قرآن با تکیه بر آراء ابن میمون که طرفدار نظریه تنزیه و علامه طباطبائی که طرفدار نظریه ی تنزیه عین تشبیه و تشبیه عین تنزیه است. مورد بررسی و مقایسه قرار گیرد. از انجایی که مساله اسماء و صفات الهی در عهد عتیق و قرآن آمده است، ابتدا به بررسی این موضوع در این دو کتاب پرداخته شده و سپس آراء دو حکیم و فیلسوف برجسته یکی ار قرون وسطی یعنی موسی بن میمون - فیلسوف یهودی - و دیگری از قرن معاصر یعنی علامه طباطبائی - فیلسوف اسلامی - مورد بررسی قرار گرفته است...
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer