مسئله اصلی در این پایان نامه بررسی حقیقت ایمان و کفر از دیدگاه ابن تیمیه ، شهید ثانی و علامه طباطبایی است که در سه فصل ویک نتیجه تنظیم شده است . وسعی ما بر اینست که در این پایان نامه به این بپردازیم که مرز بین این دو در حقیقت و واقع چگونه است . که این در سه فصل مورد بررسی قرارگرفته است .ابن تیمیه بر این باور است که ایمان حقیقی، ایمان قلبی است واین ایمان اصلش تصدیق قلبی وسپس قول قلبی (اقرارو معرفت قلبی "علم") است وانگاه عمل قلبی( محبت به خدا و رسولان وترس ازخدا) تابع تصدیق وقول قلبی است وعمل بدن وجوارح تابع قلب است. ایشان در باره حقیقت کفربراین باور است که هر فردی ، پیامبر یا اولیایی از اولیاء الله را در دنیا واسطه شفاعت در قیامت قرار دهدیا متوسل به او شود به گونه ای که قدرت خداوند واراده اورا به صورت مستقیم لحاظ نکندمشرک وکافر است واگر توبه نکرد باید کشته شود. شهید ثانی بر این باور است که ایمان یا شرعی وحقیقی است که همان تصدیق قلبی است ویاایمان عرفی و لغوی که همان تصدیق زبانی است.حقیقت ایمان جایگاهش در قلب است و عمل و شدت وضعف در حقیقت ایمان راه ندارد بلکه عمل شرط قبول ایمان است. وی کفررا مقابل ایمانمی داند ومی نویسدکفر عبارت است ازعدم ایمان از انچه شانش این است که مورد ایمان واقع شود .واز نگاه علامه طباطبایی حقیقت ایمان عبارت است ازجایگیر شدن اعتقاد در قلب است به گونه ای که این ایمان واعتقاد همراه با ادراک و تسلیم قلبی است.ایشان ایمان را تصدیق واذعان به چیزی به همراه التزام عملی به ان می داند .وی حقیقت کفر رابر اسا س روایات اینگونه بیان می دارد :1- انکار ربوبیت خدا 2- ترک عبادت او .وطبق نظر ایشا ن ناامیدی از رحمت خدا وند از گناهان کبیره است ولذا کفر محسوب می شود
نوشته
بحث «ایمان» یکی از مهم‌ترین فضایل انسانی است که آموزه‌های دینی، همواره مردم را به تحصیل آن فرا می‌خواند. از این رو این مبحث در میان اندیشمندان مسلمان دارای اهمیتی ویژه است. در این رساله، برخی از ابعاد مهم ایمان هم چون حقیقت ایمان، ذومراتب بودن، زیادت و نقصان ایمان و رابطه ایمان با نجات و رستگاری از دیدگاه علامه طباطبایی، غزالی و شهید ثانی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.از نگاه علامه ایمان عبارت از اذعان و تصدیق به چیزی با التزام به لوازم آن و عمل به مقتضیات اعتقاد است. ایمان از نظر ایشان امری ذومراتب و دارای زیادت و نقصان است و نجات کامل را مرهون ایمانی می‌دانند که همراه با عمل صالح باشد.غزالی و شهید ثانی ایمان را تصدیق قلبی نسبت به حقایق دین می‌دانند و هر یک به نوعی قائل به ذومراتب بودن و زیادت و نقصان ایمان هستند. از نظر آنان با این که ایمان تصدیق قلبی است ولی نجات کامل را در همراهی ایمان با عمل صالح می‌دانند.
نوشته
Footer