افضل الدین مرقی کاشانی معروف به باباافضل فیلسوف وشاعر ایرانی است. او انسان را دارای دو بعد وجودی نفس و بدن می داند و اصالت انسان را به نفس انسان دانسته و قایل است که سعادت انسان درگروخداشناسی اوست .اما این به دست نمی آید مگر از طریق خودشناسی ؛لذا در نوشته های فلسفی خود که در کتاب مصنفات جمع آوری شده ازحقیقت وجود و خدا و صفاتش بحثی نمی کند.خود شناسی نیز به دست نمی آید مگر ازطریق اندیشه در این که انسان ،جسم نیست بلکه اصل اوچیز دیگری است وآن نفس است.علامه طباطبایی فیلسوف ومفسرقرآن معاصر است که او نیز وجه اصیل انسان را نفس انسان دانسته و معرفت نفس را مقارن با معرفت رب می داند وقایل است که انسان با خود شناسی به فقر ذاتی خود پی برده و این شناخت او رابه توحید ومعرفت الهی می رساند.باباافضل وعلامه اشتراکاتی را در زمینه خودشناسی دارندازآن جمله که هردو خود شناسی را راهی برای خداشناسی می دانند.تفاوت هایی نیز در نظر آندو هست از جمله آنکه باباافضل شناخت رابه هر گونه ادراک اطلاق می کند اما علامه علم حضوری را شناخت می داند.
نوشته
Footer