استعاره به عنوان مهمترین نوع مجاز، از زیباترین و بلیغ ترین شیوه های بیانی قرآن کریم می باشد و به مثابه ی ابزاری برای تفکر، تصویرآفرینی و شناخت مفاهیم انتزاعی است. از طرفی، یکی از مهمترین شاخصه های اعجاز قرآن کریم، وجود استعاره ها در قرآن کریم می باشد که این امر صرفاً برای آرایش و تزیین کلام نمی باشد بلکه در راستای هدف و اندیشه دینی صورت گرفته است. از آن جا که تفسیر المیزان به عنوان یکی از تفسیرهای بلاغی به شمار می آورد، علامه طباطبایی نیز در تفسیر خود به نحو گسترده ای به بررسی دانش بلاغت در قرآن کریم پرداخته است. وی در این تفسیر به بیان استعاره های اصلیه، تبعیه، بالکنایه(مکنیه)، تخییلیه و تمثیلیه پرداخته است که براین اساس استعاره های اصلیه، تبعیه، و بالکنایه هر کدام به ترتیب بیشترین بسامد را در میان سایر انواع استعاره ها دارند. پژوهش حاضر به ما کمک می کند تا با استعانت از کتاب المیزان، به بررسی بلاغت استعاره به عنوان یکی از خیال انگیزترین آرایه های بلاغی می پردازد تا علاوه بر اینکه آمار دقیقی از استعاره و انواع آن را بر ما روشن سازد، بیش از پیش زیبایی و تأثیر بلاغت استعاره در کلام خداوند را نیز، بر ما آشکار سازد.
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer