فلسفه ذهن از شاخه های روش فلسفه تحلیلی است که در تلاش برای فهمی نظام مند و جامع از ذهن، ماهیت ذهن، رویدادها یا به تعبیری حالات ذهن می باشد. سرشت رابطه این امور با بدن فیزیکی که به مسئله ذهن و بدن معروف است از مسائل مهم این حوزه است که در دوران معاصر به انبوهی از مباحث قابل مناقشه و چالش برانگیز انجامیده است. این مباحث که تا پیش از رنسانس چندان جایگاهی نداشت با ظهور مدرنیته و تمایلات پوزیتویسمی و مادی انگاری، مخالف رویکرد سنتی به ذهن (نفس) ظهور کرد، به نحوی که با مسئله چگونگی تبیین آگاهی روبه رو شد؛ اینکه چگونه مغز فیزیکی با ساختاری مطلقاً مادی منجر به تجربه آگاهانه می شود؟ یا سوالاتی از قبیل اینکه؛ شناخت چگونه صوت می گیرد؟ آیا ذهن و هوش طبیعی قابل همانند سازی به هوش مصنوعی می باشد؟. از جمله مسائل مهم این حوزه؛ مبحث دوگانه انگاری ذهن و بدن در تقابل با رویکردهای فیزیکالیسمی به آن و همچنین هوش مصنوعی می باشد. در میان متفکران اسلامی علامه طباطبایی و شاگردش مطهری نیم نگاهی به این مسائل داشته و در مبحث اعتباریات و ادراکات، حالات ذهنی را مورد بررسی قرار می دهند.
نوشته
Footer