بلاغت به معنای هماهنگ بودن کلام با مقتضای حال و فصیح بودن آن است. این پژوهش مشتمل بر تبیین مباحثِ سه علم بلاغت «معانی، بیان و بدیع» در دو جزء آخر قرآن کریم بر پایه تفسیر المیزان است. تفسیر المیزان از مهمترین، غنی‌ترین و جامع‌ترین تفاسیر شیعه و یکی از چند تفسیر عمده و اساسی جهان اسلام معاصر و از جایگاه ویژه‌ای در میان تفاسیر دیگر برخوردار است. در این پژوهش سعی برآن شده است تا با بررسی نکات بلاغی دو جزء پایانی قرآن با توجه به تفسیرالمیزان به شرح نکات بلاغی آیات و نکاتی که علامه طباطبائی (ره) به آن اشاره نکرده‌اند پرداخته شود. حاصل کار این مهم را می‌رساند که بررسی نکات بلاغی تفسیرالمیزان بیش از آن چیزی است که علامه به آن اشاره کرده‌اند.
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer