توحید در ربوبیت یکی از مراتب توحید است که در آیات فراوانی از قرآن کریم، به مخاطبان آموزش داده شده است. در آموزش توحید در ربوبیت در قرآن، روش‌های متعددی به کار رفته است که مهم‌ترین آن‌ها روش «استدلال» است؛ که از آن میان نیز، استدلال به خالقیت خداوند کاربرد فراوانی دارد؛ زیرا مخاطبان اولیة قرآن یعنی مشرکان و بت‌پرستان، خالقیت خداوند را باور داشتند و شرک آن‌ها عمدتا در ربوبیت و تدبیر امور عالم بود. این مقاله با استفاده از قواعد تفسیر انجام شده و هدف آن کشف، بررسی و تبیین انواع استدلال به خالقیت خداوند برای آموزش توحید ربوبی در قرآن از دیدگاه علامه طباطبایی است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که از دیدگاه علامه، این استدلال دارای انواع سه‌گانة استدلال به این‌همانی ربوبیت و خالقیت، استدلال به تلازم ربوبیت و خالقیت، و استدلال به خلقت ممزوج با تدبیر است.
نوشته
در قرآن کریم از پیمان های گوناگونی یاد شده که خدای سبحان از انسان‌ ها گرفته است. یکی از این پیمان‌ ها، میثاقی است که در آیۀ 172 سورۀ اعراف آمده است؛ براین‌ اساس، خدای سبحان تمام فرزندان بنی ‌آدم را از پشت آنان گرفته، تک‌تک ایشان را بر خودشان شاهد قرار داده، از آن‌ها بر ربوبیت خویش اقرار گرفته است و همۀ آنان اعتراف کرده ‌اند. این آیه از پیچیده ‌ترین آیات میثاق است که بیشتر مفسران نتوانسته ‌اند آن را به ‌درستی تبیین کنند. در این مقاله، ابتدا به مهم‌ترین دیدگاه‌های مفسران پیشین و اشکالات آن‌ها اشاره می ‌کنیم. سپس دربارۀ دیدگاه علامه طباطبائی و قوت‌ ها و ضعف‌ های آن از نگاه علامه جوادی آملی سخن می‌ گوییم. در پایان، دیدگاه علامه جوادی آملی را تبیین و به برخی از مهم‌ترین مباحث دربارۀ آن اشاره می‌کنیم.
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer