رجعت در لغت به این معنا است که کسی از محل زندگی‌اش به‌جای دیگر کوچ کند، و سرانجام به همان مبدأ اولیه‌ی خود بازگردد که در حقیقت به معنای نوعی بازگشت می‌باشد. در منابع اسلامی، رجعت یکی از اعتقادات مسلم شیعه است که اهمیت آن با بیانات متفاوتی مطرح‌شده است رجعت از دیدگاه شیعه به معنی بازگشت جمعی از مومنان و کافران محض به دنیا هنگام قیام حضرت مهدی (عج) است تا کافران مجازات دنیوی خویش را ببینند و مومنان نیز از مجازات آنان خوشنود گردند که این دیدگاه از عقاید اختصاصی شیعه می‌باشد. لازم به ذکراست بگوییم که انبیاء و ائمه علیه‌السلام به‌عنوان اشرف مومنین محض در بین رجعت کنندگان خواهند بود.رجعت به معنای بازگشت به‌سوی دنیا پس از مرگ و پیش از آخرت است که با اندک فاصله‌ای بعد از ظهور امام زمان (عج) و برپا شدن قیامت واقع خواهد شد.رجعت امری همگانی نیست بلکه مختص به مومنان خالص و مشرکان خالص است که خداوند آن‌ها را به همان صورتی که درزمان حیات خود داشته‌اند به دنیا برمی‌گرداند تا مومنان به عزت دست یابند و مشرکان مورد عذاب واقع شوند.روش تحقیق ما در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی خواهد بود به این صورت که ابتدا به مقایسه و تطبیق دو دیدگاه علامه طباطبایی و علامه رفیعی قزوینی در ارتباط با امر رجعت پرداخته می‌شود و سپس دیدگاه برتر که مستند به دلایل عقلی و نقلی است به‌عنوان دیدگاه مختار معرفی می‌گردد.
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer