یکی از پرسش های اساسی درباره گزاره های اخلاقی این است که آیا گزاره های اخلاقی بیان کننده واقعیتی عینی هستند و از وجود رابطه ای واقعی گزارش می دهند یا این گزاره ها سرچشمه ای واقعی ندارند و صرف نظر از دستور و توصیه، احساس و سلیقه، و توافق و قرارداد از واقعیتی سخن نمی گویند؟ واقع گرایان قایل به سرچشمه ای واقعی برای احکام اخلاقی هستند و غیرواقع گرایان چنین سرچشمه ای را نمی پذیرند. یکی از پیامدهای این بحث قائل شدن به مطلق بودن احکام اخلاقی ـ در صورت واقع گرا بودن ـ یا نسبیت در اخلاق ـ در صورت غیرواقع گرا بودن ـ است. در این تحقیق با روش تحلیلی ـ توصیفی نشان می دهیم که علّامه طباطبائی با قایل شدن به سرچشمه ای واقعی برای احکام اخلاقی، فیلسوفی واقع گرا و اطلاق گرای اخلاقی است.
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer