نظریه ادراکات اعتباری از تولیدات فلسفه اسلامی در روزگار ما به شمار می آید. که چگونگی پیدایش، انقسامات و تاثیر اعتباریات در جهان خارج را تحلیل می کند. اعتباریات، گذشته از ماهیت فلسفی، دارای ماهیت منطقی نیز می باشند و می توان احتمال داد این مفهوم از منطق به فلسفه راه یافته باشد. مقاله حاضر به تحلیل ماهیت منطقی اعتباریات در رساله های منطقی علامه طباطبایی می پردازد و علاوه بر ارائه چگونگی تحلیل منطقی آن، تطور و بسط این مفهوم در این رساله ها را در نظر دارد. به نظر می رسد ایشان در تحلیل منطقی اعتباریات، به موضوعاتی ده گانه توجه داشته است. همچنین نشان داده خواهد شد که دیدگاه های منطقی علامه طباطبایی درباره اعتباریات، در دیگر رساله ها و مقالات ایشان مانند دو رساله الانسان فی الدنیا و الولایه و نیز مقاله ششم اصول فلسفه و روش رئالیسم نیز مورد عنایت وی بوده و پس زمینه این آثار قرار گرفته است که بعدها به طور گسترده در تفسیر شریف المیزان استفاده شده است.
نوشته
ادراکات اعتباری بعنوان نوع خاصی از مفاهیم بصورت ناخود آگاه و غیر ارادی به منظور بر طرف کردن احتیاجات و نیازهای طبیعی و اجتماعی بشر (و حیوان) پدید می‌آیند. در واقع این ادراکات و مفاهیم نقش ابزاری داشته و برای عمل سودمند هستند و انسان در زندگی فردی و اجتماعی خود به آنها احتیاج دارد. آشنایی با این دسته از ادرکات و تفکیک آنها از ادرکات حقیقی بسیار اهمیت دارد، چون مانع وقوع بسیاری از شبهات در معرفت‌شناسی می‌شود؛ از جمله مسأله «نسبیت معرفت» و عدم ثبات اصول عقلانی. همچنین با دانستن اینکه علوم بشری به دو دسته حقیقی و اعتباری تقسیم می‌شوند، از اینکه معرفت بشری کلا بصورت طبیعی و غیر ارادی واقع می‌شود، جلوگیری به عمل می‌آید. در واقع آنچه باعث شده برخی گمان کنند معرفت انسان غیر ارادی و تابع انگیزه‌های بیرونی و درونی است، وجود این دسته از مفاهیم عملی و اعتباری در بین ادراکات بشری است
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer