علامه طباطبایی همچون صدرا نظریه فطرت را در دو حیطه ادراکات و گرایش‌های فطری مطرح کرده است، اما ایشان توانسته است ادراکات و گرایش‌های فطری را دو حیطه مستقل فطری بداند. از منظر علامه ادراکات فطری به تصور و تصدیق بازگشت می‌کند و دارای دو نوع فطرت عقل (علم حصولی) و فطرت دل (علم حضوری) می‌باشد. گرایش‌های فطری نیز به اراده و اختیار انسان بازگشت می‌کند. ازآنجایی که علامه در فلسفه‌ی خود بر خلاف فلسفه‌های پیشین قادر است حقیقتا دوگانگی وجود و ماهیت را نفی کند، تبیینی نو در دوحیطه‌ی ادراکات و گرایش‌های فطری ارائه می‌دهد که موجب می‌شود ادراکات فطری را از سنخ امور مجازی و ذهنی و گرایش‌های فطری را از سنخ اموری وجودی بداند.؛ همچنین تحقیق حاضر در صدد است به نقد نظراتی از شاگردان علامه که با مبانی فلسفی ایشان سازگاری ندارد، بپردازد. در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی، آرای علامه طباطبایی پیرامون ادراکات و گرایش‌های فطری استخراج شده، با یکدیگر مقایسه شده و اعتبار سنجی می‌شوند و سپس با استفاده از روش استقرایی و قیاسی استدلال‌ها بررسی و ارزیابی می‌شوند.
نوشته
از جمله مسائل مهم در حوزه ی معرفت شناسی که فیلسوفان زیادی به آن پرداخته اند، مسئله تعیین حدود علم است؛ به این معنا که آیا علم ما فقط به آنچه که از راه حواس و تجربه به دست می آید تعلق می گیرد یا ذهن ما می تواند به اموری خارج از حیطه ی حواس و تجربه نیز علم یابد و آن ها را مورد تأمل قرار دهد.همانطور که می دانیم متفکران و فیلسوفان غربی در برابر این پرسش در دو موضع متفاوت تجربه گرا و عقل گرا ابراز رأی کرده اند. در فلسفه اسلامی، اگرچه تا قبل از علامه طباطبایی به این بحث بطور مستقل پرداخته نشده اما در میان آثار فلاسفه می توان به نظراتی رسید.در پژوهش حاضر نویسنده سعی می کند تا با توجه به اهمیت مسئله ی ادراک و منابع ادراک ، دیدگاه دکارت در فلسفه ی غرب و دیدگاه علامه طباطبایی در فلسفه ی اسلامی و مقایسه ی این دو را با یکدیگر مورد بحث و بررسی قرار دهد.
نوشته
علامه طباطبایی به عنوان فیلسوفی مانوس با کتاب و سنت، نظریه خداشناسی و دین فطری را از منابع دینی اقتباس کرده و در راه تبیین عقلانی آن کوشیده است. خداشناسی فطری براساس ادراک احتیاج به موجودی غیر محتاج، شناخت خداوند از طریق نظم جهان، شناخت خداوند از طریق علم حضوری معلول به علت و خداشناسی از طریق علم به ثبات واقعیت تقریرهایی است که علامه در مواضع مختلف از خداشناسی فطری ارائه کرده است. وی همچنین انسان را فطرتاً خداگرا می داند و این گرایش فطری را بر اساس محبوبیت فطری پروردگار، گرایش فطری به تامین کننده سعادت، امید فطری به خداوند در شداید و ... تبیین می-کند. علامه دین اسلام را فطری معرفی می-کند. وی در تفسیر این انگاره، گاه تلاش می کند تا اصول اعتقادی اسلام را از طریق تمسک به مقتضیات فطرت اثبات نماید و گاه در صدد برمی آید با تبیین های ویژه خود، مجموعه معارف اسلام(شامل اعتقادات، اخلاقیات و احکام) را متناسب با ساختمان وجودی انسان معرفی کند.
نوشته
درباره ما
عضویت
تماس با ما
جهت عضویت در خبرنامه،اطلاع از تازه ترین جلسات، گرد همایی ها و کتاب های چاپ شده ایمیل خود را وارد کنید.

  • .با ما همراه باشید
  • .حقوق مربوط به این سایت متعلق به "سایت علامه طباطبایی" بوده و هرگونه کپی اطلاعات با ذکر منبع مجاز می باشد
Footer