مسئله شر به عنوان یکی از مشکل‌ترین مسئله‌های است که در حوزه فلسفه و اندیشه‌های دینی به آن پرداخته شده است. برای بررسی شر و اندیشه‌های مربوط به آن اندیشمندان بزرگی در جهان غرب و جهان اسلام قدم برداشته‌اند و در رساله حاضر به بررسی نظر دو تن از متفکران بزرگ جهان اسلام علامه طباطبایی و فخر رازی در تبیین و تحلیل مسأله شر در عالم حیوانات پرداخته‌ایم. علامه در تحلیل وجود شر، تعقل، اختیار و حشر در عالم حیوانات و در تبیین‌های آن‌ها بیانی روشن و صریح دارد، اما در مقابل فخر رازی به صراحت کامل سخن نگفته است. هر دو اندیشمند وجود شر را امری عدمی می‌دانند و بیان می‌کنند که شر چیزی جز عدم خیر نیست. از آن‌ها حیوانات همانند انسان‌ها محشور می‌شوند و از گونه‌ای فهم و شعور درونی برخوردارند. علامه این شعور درونی را را به اندازه‌ای می‌داند که می‌توان بر اساس آن برای حیوانات اراده و اختیار، حق حیات و آزادی و حتی تکلیف را ثابت کرد و هدف حشر حیوانات را نیز دادخواهی و احقاق حقوق آن‌ها می‌داند. اما فخر رازی این کار را به دلیل خواست خداوند شدنی می‌داند و هدف خاصی را برای آن معین نکرده است. علامه با صراحت از تعقل، تسبیح زبانی و تکلیف حیوانات سخن گفته است. البته تعقل و تکلیف و گفتار حیوانات نوعی مخصوص به خود آن‌‌ها می‌داند که با انسان‌ها متفاوت است اما فخر رازی در مواردی و برای برخی حیوانات این ویژگی‌ها را پذیرفته است. علامه تصریح می‌کند که بین حشر حیوانات و برخورداری آن‌ها از اراده و اختیار ارتباطی مستقیم برقرار است که بیان فخر رازی از چنین صراحتی تهی می‌باشد.
نوشته
مسأله «شر»، که به صورت قرینه‌ای و منطقی مطرح شده و به آموزه‌های دینی جرح و نقد وارد نموده، دست‌مایه انتقادی قوی علیه اعتقادات دینی شده است؛ دین‌پژوهان تلاش کرده‌اند تا با ارائه آراء خود به انتقادها پاسخ دهند؛ صدرا و علامه طباطبایی شرور را امری عدمی دانسته و معتقدند که شرور تحقق عینی نداشته و تمام امور خارجی خیر هستند. ولی براساس وجود رابط و مستقل بین نظریه علامه و صدرا تفاوت اساسی وجود دارد؛ زیرا از منظر صدرا به وجود رابط دو نظر می‌توان افکند، نظری استقلالی و نظری ربطی. در منظر صدرا، وجود رابط دارای ماهیت بوده و منشأ شر است و ماهیت ثانیا و بالعرض موجود می‌باشد و از این طریق شر نیز ثانیا و بالعرض موجود است. از منظرعلامه طباطبایی موجودات در خارج همه حیثیتشان تعلق و ربط است و وجودات رابط ماهیت نداشته و تنها ذهن می‌تواند با توجه و التفات، رابط را مستقل دیده و از آن مفهوم ماهیت انتزاع کند. پس شرور که حاصل از ماهیت هستند، نیز امری ذهنی خواهند بود.
نوشته
Footer