در یکی از جلسات علامه طباطبایی برای شاگردانش حکایتی را بدین گونه بیان نمود:

برادر من (سید محمدحسن الهی قاضی طباطبایی) شاگردی داشت که به او درس فلسفه می­ گفت و آن شاگرد احضار روح می­ نمود و برادر من توسط آن شاگرد با بسیاری از ارواح تماس پیدا می­ کرد. آن شاگرد قبل از آنکه با برادر من ربطی داشته باشد میل کرده بود فلسفه بخواند. آن شاگرد به خدمت ایشان می­ آمد و درس می­ خواند آن مرحوم می­ فرمود ما بوسیله این شاگرد با بسیاری از ارواح ارتباط برقرار می­ نمودیم و مشکلات حکمت را از مولفین آنها می­ پرسیدیم؛ یکبار که با افلاطون تماس گرفته بودند این دانشمند گفته بود شما قدر و قیمت خود را بدانید که می­توانید در روی زمین لااله الاالله بگویید، ما در زمانی بودیم که بت پرستی و ثنویت آنقدر غلبه کرده بود که نمی توانستیم این ذکر را بر زبان جاری کنیم. می­ فرمود روح بسیاری از علماء را حاضر کردیم و سوالاتی نمودیم مگر روح دو نفر را که نتوانستیم احضار کنیم یکی روح مرحوم سید بن طاووس و دیگری روح مرحوم سید بحرالعلوم، این دو گفته بودند ما وقف حضرت امیرالمومنین (ع) هستیم و ابدا مجالی برای پایین آمدن نداریم!

لقمانی، احمد. علامه طباطبایی میزان معرفت. تهران: موسسه انتشارات امیر کبیر، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، 1382،‎1380. ص. 245