یکی از شاگردان (آیه الله امینی) علامه گوید: من در درس خارج فقه و اصول حضرت امام خمینی و درس فلسفه علامه طباطبایی شرکت می­ کردم و به هر دو استاد ربانی علاقه بسیار داشتم و عشق می­ ورزیدم. یکی از روزها از دو استاد برای صرف ناهار دعوت کردم تا به حجره­ ام در مدرسه حجتیه تشریف بیاورند. دعوتم را پذیرفتند و به حجره تشریف فرما شدند. دوست داشتم هر دو استاد را در بحث­ های فلسفی به مباحثه دو طرفه وادار کنم ولی هرچه تلاش کردم موفق نشدم. چرا که آن دو از هوا و هوس به دور بودند و از مباحث جدلی می­ گریختند.

در آن مجلس اگر امام خمینی را مخاطب قرار می­ دادم و چیزی می­ پرسیدم جواب می­ دادند و اگر از علامه سوال می­ کردم جواب می­ دادند و امام (ره) سکوت می­ کردند و خوب گوش می­ دادند.

لقمانی، احمد. علامه طباطبایی میزان معرفت. تهران: موسسه انتشارات امیر کبیر، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، 1380 ،‎1382.ص. 86