یکی از شاگردان علامه (ابراهیم امینی) آخرین روزهای عمر وی را این گونه توصیف می­ کند:

در آخرین شبی که روز بعد استاد را از منزل به بیمارستان بردند، در محضرش بودیم. مدتی بی­هوش بودند. بعد ساعتی به هوش آمده، حدود سه ربع در بستر نشستند. با همان وضع سابق به گوشه اتاق نگاه می­ کردند و به دنبال آن خوابیدند. مدتی بعد که به هوش آمدند از جا حرکت کرده، به طوری که گویا می­ خواستند به پا خیزند.

عرض کردیم میل دارید برخیزید؟

فرمودند: آن دو نفر که در انتظارشان بودم آمدند و به گوشه اتاق خیره خیره نگاه می­کردند.
لقمانی، احمد. علامه طباطبایی میزان معرفت. تهران: موسسه انتشارات امیر کبیر، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، 1380 ،‎1382. ص. 93