در چندین سال قبل در مشهد مقدس که وارد شده بودم، برای دیدن شان به منزل ایشان رفتم، دیدم در اتاق روی تشکی نشسته اند (به علت کسالت قلب طبیب دستور داده روی زمین سخت ننشینند) ایشان از روی تشک برخاستند و مرا به نشستن روی آن تعارف کردند، من از نشستن خوداری کردم، من و ایشان مدتی هر دو ایستاده بودیم تا بالاخره فرمودند:
بنشینید تا من باید جمله ای را عرض کنم! من ادب کرده و اطاعت کرده نشستم و ایشان نیز روی زمین نشستند و بعد فرمودند: جمله ای را که می خواستم عرض کنم این است که آنجا نرمتر است.
حسینی طهرانی، محمدحسین. مهر تابان: یادنامه و مصاحبات تلمیذ و علامه محمدحسین طباطبائی تبریزی. بی جا: انتشارات باقر العلوم، [1417ق. = 1375]. ص.51