فرزند ارشد علامه، از ظرفیت انسانی پدری می­ گوید که عدالت را و صمیمیت را در مرزهای ولایت بر طبیعت پیش برده است: یادم هست که در سن دوازده سالگی همه روزه مرا به صحرا برده و تیراندازی را به من آموزش می ­دادند و در ضمن آن توصیه می­ کردند که :

"شکار کردن را یاد بگیر، ولی به کار نبر، که شکار و کشتن یک جاندار گناه است!"

گفتم : پس شکار برای چه خوب است؟ گفتند:

"د رصورتی می­ تواند مجاز باشد که انسان با یک ضرورت واقعی که جنبه­ ی حیاتی دارد، مواجه باشد والا ممنوع است." سپس ادامه دادند:

"من هرگز از تو راضی نخواهم بود، اگر یک جاندار را بکشی!"

ایشان خیلی خیرخواه، بشر دوست، مفید و بی اذیت بودند و من همیشه در زندگی مدیون تربیت­ های ایشان هستم.

نظری، مرتضی. آن مرد آسمانی: خاطره ­های از زندگی فیلسوف بزرگ شرق، آیت الله سید محمدحسین طباطبایی. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ‎1382. ص. 78