علامه مایل نبود در خانه کارهای شخصی او را دیگری انجام دهد، بر سر آوردن رختخواب همیشه مسابقه بود، دخترش می­ گوید:

پدرم سعی می­ کرد زودتر از همه این کار را انجام دهد و مادرم هم سعی می­ کرد پیشدستی کند، حتی این اواخر که بیمار بودند و من به خانه­ شان می­ رفتم با آن حالت بیماری برای ریختن چای از جای خود برمی­ خاستند و اگر من می­ گفتم: چرا به من نگفتید که براتان چای بیاورم؟ می­ گفتند:

نه، تو مهمانی، سید هم هستی و من نباید به تو دستور بدهم.

نظری، مرتضی. آن مرد آسمانی: خاطره­ های از زندگی فیلسوف بزرگ شرق، آیت الله سید محمدحسین طباطبایی. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ‎1382. ص. 107