وقتی به حضور شریف علامه طباطبایی (رضوان الله تعالی علیه) تشریف حاصل کرده بودم و عرض حاجت نمودم، فرمود: "آقا! دعای سحر حضرت امام باقر (ع) را فراموش نکن که در آن جمال و جلال و عظمت و نور و رحمت و علم و شرف است و حرفی از حور و غلمان نیست. اگر بهشت شیرین است، بهشت آفرین، حلاوت افزون تری دارد."
عرض کردم: جناب آقا! دستورالعملی که برای بین الطلوعین فرموده اید، گاهی مقدسی من گل می کند، روزه می گیرم. علاوه بر این که ماه مبارک رمضان در پیش است و انسان وقتی سحری خورده، دیگر در بین الطلوعین حالی برای خلوت و ذکر ندارد. آیا می شودکه در این صورت دستور را در وقت دیگر انجام دهم؟
فرمودند: "آقا! من هم این سوال را از مرحوم قاضی (آیه الله حاج سید علی قاضی تبریزی) کرده ام، در جواب فرمود: آری، میتوانی به وقت دیگری افکنی، و این آیه مبارکه سوره فرقان را قرائت کرد: و هو الذی جعل الیل و النهار خلفه لمن اراد ان یذکر او اراد شکورا در این آیه کریمه خلفه و یذکر و شکورا خیلی لطیف و با مقام نیک مناسب است.
تهیه و نشر موسسه بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم). مرزبان وحی و خرد: یادنامه مرحوم علامه سید محمد حسین طباطبایی قدس سره. قم: موسسه بوستان کتاب، 1381. ص. 719