این حقیر در روز جمعه 18 شعبان المعظم یکهزار و سیصدونودونه هجریه قمریه که بخدمت استاد علامه در مشهد مقدس رسیدم و در آن روز راجع به کربن نیز مذاکراتی شد، اینجانب فرمایشات ایشان را ضبط و فعلا برای خوانندگان گرامی در اینجا می­ آورم: علامه فرمودند: "مسیو هانری کربن استاد شیعه شناسی دانشگاه سوربن قریب یکی دو ماه است که فوت کرده است، و مجالس عدیده­ ای راجع به تحقیق مذهب شیعه با ما داشت. مرد سلیم النفس و منصفی بود، او معتقد بود که در میان تمام مذاهب عالم، فقط مذهب شیعه است که مذهبی پویا و متحرک و زنده است، و بقیه مذاهب بدون استثناء عمر خود را سپری کرده ­اند، و حالت ترقب و تکامل را ندارند. کلیمیان قائل به امام و ولی زنده ­ای نیستند، و همچنین مسیحیان و زردشتیان و اتکاء به مبدء حیاتی و بواسطه عمل به تورات و انجیل و زند و اوستا اکتفا نموده و تکامل خود را فقط در این محدوده جستجو می­ کنند. و همچنین تمام فرق اهل تسنن که فقط تکامل خود را در سایه قرآن و سنت نبوی می ­دانند. اما شیعه، دین حرکت و زندگی است، چون معتقد است که حتما باید امام و رهبر امت زنده باشد، و تکامل انسان فقط به وصول بمقام مقدس او حاصل می­ شود. و لذا برای این منظور از هیچ حرکت و پویائی و عشق دریغ نمی­ کند. می­ فرمودند: "روزی به کربن گفتم: در دین مقدس اسلام تمام زمین­ ها و مکان­ ها، بدون استثناء محل عبادت است، اگر فردی بخواهد نماز بخواند، یا قرآن بخواند یا سجده کند، یا دعا کند در جا که هست می­تواند این اعمال را انجام دهد، و رسول الله فرموده است: جعلت لی الارض مسجدا و ظهورا، ولی در دین مسیح چنین نیست، عبادت فقط باید در کلیسا انجام گیرد، و در موقع معین، عبادت در غیر کلیسا باطل است. بنابراین اگر فردی از مسیحیان در وقتی از اوقات حالی پیدا کرد، مثلا در نیمه شب در خوابگاه منزل خود، و خواست خدا را بخواند، چه کند؟ او باید صبر کند تا روز یکشنبه، کلیسا را چون باز کنند، بیاید در آنجا، و برای دعا در آنجا حضور بهم رساند؟ این معنی قطع رابطه بنده است با خدا." کربن در پاسخ گفت: بلی این اشکال در مذهب مسیح هست، والمحمدالله دین اسلام در تمام ازمنه و امکنه و حالات رابطه مخلوق را با خالق خود محفوظ داشته است. و فرمودند: "اگر در دین مقدس اسلام انسان حاجتمند، حالی پیدا کند طبق همان حال و حاجت، خدا را می­ خواند، چون خدا اسماء حسنائی دارد چون غفور و رحیم و رزاق و منتقم و غیرها و انسان طبق خواست و حاجت خود، هر یک از این اسماء را مناسب دیده خدا را بدان اسم و صفت یاد می­ کند. مثلا اگر بخواهد خدا او را بیامورزد و از گناهش در گذرد باید از اسم غفور و غفار و غافرالذنب استفاده کند. اما در دین مسیح خدا اسماء حسنا ندارد فقط لفظ خدا و آله و أب برای اوست بنابراین اگر شما مثلا حالی کردید! و خواستید خدا را بخوانید و مناجات کنید و او را با اسماء و صفاتش یاد کنید! و با اسم خاصی از او حاجت خود را بطلبید! چه خواهید کرد؟" در پاسخ گفت: من در مناجات­های خود، صحیفه مهدویه علیه السلام را می­ خوانم.

علامه می­ فرمودند: "کربن کرارا صحیفه سجادیه علیه السلام را می خواند، و گریه میکرد."

حسینی طهرانی، محمدحسین. مهر تابان: یادنامه و مصاحبات تلمیذ و علامه محمدحسین طباطبائی تبریزی. بی جا: انتشارات باقر العلوم، [‎1417ق. = ‎1375]. ص.47