یکی از نزدیکان علامه طباطبایی می­ گوید اینکه گفته­ اند در اواخر عمر ایشان دچار فراموشی شده بود صحت ندارد، من که با ایشان مانوس بودم چند بار تجربه کردم و دیدم که کاملا حواس شان جمع است ولی در اواخر عمر شخصیت ایشان تحت­ الشعاع شخصیت عرفانی وی قرار گرفته بود و برای معلومات خود کوچکترین ارزشی قائل نبودند و به سوالات جواب نمی­ دادند ولی در مسائل عرفانی اظهار نظر می­ کردند، یک وقت که ایشان در بیمارستان بستری بودند، عرض کردم: آقا از اشعار حافظ چیزی به خاطر دارید، با خوشحالی فرمودند: بله و یکی از غزل­ هایی حافظ را شروع به خواندن نمودند و سپس به من فرمودند: بقیه شعر را بخوان.

گلی زواره، غلامرضا. جرعه­ های جانبخش: فرازهایی از زندگی علامه طباطبایی. موسسه فرهنگی انتشاراتی حضور. ص. 217