مرحوم استاد علی احمدی:

پنج شنبه­ ها و جمعه ­ها هم خدمت ایشان تقویم و نجوم می­ خواندم. گاهی شب­ ها همراه ما بیرون شهر می­ آمد و ستاره­ ها را نشان می­ داد؛ می­ گفت "این ستاره جدی است و این ستاره چه نام دارد و..."

مدت چهار-پنج سال خدمت ایشان بودم. از صبح تا ظهر می­ نشست و تدریس می­ کرد. وقتی خسته می­ شد، می­ گفت: "نیروی بنده تمام شد." پس از یک ربعی، درس بعدی را شروع می­ کرد. گاهی تمام شب را مطالعه می­ کرد.

روزی گفت: "دکتر گفته مطالعه نکن" به ایشان عرض کردم: "خوب، مطالعه نکنید!"  فرمود: "بی کار زندگی کردن، از مرگ هم بدتر است." و ادامه داد: "مطالعه می­ کنم و روزی هم می­ میرم." بعد از منع طبیب، ایشان بیست جلد المیزان را نوشت! یکبار به ایشان عرض کردم: "از این همه مطالعه خسته نمی­ شوید؟!"

فرمود: "علم همچون باغ است، اگر در این باغ خسته شوم، به باغ دیگر می­ روم." روزی فرمود: "من در شبانه روز، شش ساعت را صرف خوردن و خوابیدن و عبادت می­کنم و هجده ساعت هم مشغول تفکر هستم." و عجیب این که ادامه می­ داد: "گه گاهی هنگام تفکر خوابم می­ برد؛ وقتی بیدار می­ شوم، افکارم را از آن جا که مانده بود، ادامه می­ دهم حتی در خواب هم فکرم مشغول بود!" همچنین می­ فرمود: "من با علم رمل خیلی مأنوس بودم و گاهی حوادث یک ماه را استخلاص می کردم و اتفاقات هر روز را پیش بینی می­ کردم. اگر می­ گفتم: فردا باران یا برف می­ بارد، همان می­ شد و درست در می­ آمد. روزی به مکانی رفته بودم؛ با رمل فهمیدم که آن جا سخن از یک دوست است. دوباره رجوع به رمل کردم؛ دیدم سخن از حبوبات است! تعجب کردم که چرا تناقض دارند! آن جا که وارد شدم، دیدم از دوستی گلایه شده که چرا گندم را که قول داده بود، نفرستاده است! (یعنی جواب­ها تناقض نداشتند، بلکه هر کدام شأنی از جواب بودند)"

مرحوم علامه باز فرمودند: "رمل نکته­ ای دارد که آن را یاد نمی­ دهند و آن، پیدا کردن مغیبات است." از لابه لای سخنان ایشان فهمیدم که می خواهند این نکته را به من یاد بدهند؛ اما من ذوق و علاقه نسبت به آن نداشتم. بنابراین از حضورشان آن علم و نکاتش را [تلمذ] نکردم.

تهرانی، علی. ز مهر افروخته: ناگفته­ های نغز، همراه کامل­ترین مجموعه اشعار ازحضرت علامه سید محمدحسین طباطبایی. تهران: سروش، 1381. ص. 25

(برچسب ها: علی احمدی، تقویم، درس، مطالعه، المیزان، علم، تفکر)