حجه الاسلام محمد فاضل (تبریزی): جناب آقای شربیانی روزی علامه را به خانه خود (در تبریز) دعوت کرد و چند نفر را هم برای زیارت و استفاده از سفره معارف ایشان به منزل خود خواند؛ از جمله بنده را.

آن شب علامه به من فرمود: "بنده سی سال پیش، استخر شاگلی (محلی باصفا و خرم در تبریز) را دیده ­ام سپس با ملاطفت و مزاح ادامه داد اگر مزاحم خواب آقایان نباشم، می­ خواهم فردا بین الطلوعین به آنجا بروم."

عرض کردم: صبح در خدمتتان خواهیم بود. فردای آن شب، با اتومبیلم ایشان را به استخر شاگلی می­ بردم که دیدم ایشان در ماشین، قرآنی از جیب خود در آورده و به بنده فرمود: "من عهد دارم که هر روز یک جزء از قرآن را بخوانم و الان چهل سال است که این کار را انجام می­ دهم. دیشب شما علما مزاحم شدید، نتوانستم بخوانم و اکنون قضا می­ کنم! هر ماه یک ختم قرآن تمام می­ شود و باز از ابتدای آن شروع می­ کنم و هر بار می­ بینم که انگار اصلا این قرآن، آن پیشین نیست! از بس مطالب تازه­ ای از آن می­ فهمم! از خدا می­ خواهم به بنده عمر بسیاری دهد تا بسیار قرآن بخوانم و از لطایف آن بهره ببرم. نمی­ دانید من چه اندازه از قرآن لذت می­ برم و استفاده می کنم!"

تهرانی، علی. ز مهر افروخته: ناگفته های نغز، همراه کامل­ترین مجموعه اشعار ازحضرت علامه سید محمدحسین طباطبایی. تهران: سروش، 1381. ص.41

(برچسب ها: محمد فاضل تبریزی، شربیانی، تبریز، سفر، سلوک، اخلاق)