دختر علامه از سیره­ ی عبادت شبانه ­ی خوانواده می­ گوید و دل را به جایی می­ برد که در آن نور منزل گرفته است:

مادرم می­ گفت: در عرض چند سالی که در نجف بودم، من همه شب ساعت را کوک می­ کردم و خودم بیدار می­ شدم تا حاج آقا (علامه) را برای نماز شب بیدار کنم، حاج آقا بعد از وضو گرفتن و نمازشب خواندن نمی­ خوابیدند، می­ گفتند:

"بین دو نماز (نمازشب و نمازصبح) نباید خوابید."

در این فاصله ایشان و برادرشان (سید محمد حسن الهی)، که هم درسشان بودند، می­نشستند و با هم تمرین خط درشت می­کردند و بعد از نماز صبح هم به مباحثه می­پرداختند و من هم برای این که کسل و خسته نشوند، چای برایشان درست می­کردم، بعد از یک ساعت هم، که وقت صبحانه خوردن بود، آن را هم فراهم می­ کردم.